Martin sprak namens Fontanel met Chris Duffy (zoon van) en Kevin Cann officieel biograaf (en inmiddels vriend) van David Bowie over het belang van Duffy's werk, de tijdsgeest waarin zij leefden, het ontmoeten van je helden en welke foto en lied hun absolute favoriet zijn.
fotografie, introductie en vragen door Martin Pyper
Brian Duffy startte zijn carrière bij Vogue Magazine. Hij werd misschien wel het bekendst om zijn mode- en advertentiefoto’s uit de jaren vijftig, zestig en zeventig van de twintigste eeuw. Naast David Bailey en Terence Donovan, maakte Duffy onderdeel uit van het beruchte ‘Terrible Trio’, dat bepalend was bij het vastleggen van de ‘Swinging Sixties’.
Deze zomer presenteert &Foam, aan de Vijzelstraat in Amsterdam, een exclusieve selectie foto’s van David Bowie, gemaakt door de legendarische fotograaf tussen 1972 en 1980 (inclusief zijn beroemdste album covers (o.a. Aladdin Sane en Lodger). De tentoonstelling geeft inzicht in het creatieve proces van de totstandkoming van de covers en toont een uitgebreide selectie prints, (waarvan sommige ‘behind-the-scenes’), contactvellen, Polaroids, originele album covers, en diverse persoonlijke objecten uit het archief van Brian Duffy.
Ik ben zelf enorme fan van zowel Bowie als Duffy en sprak namens Fontanel met Chris Duffy (zoon van) en Kevin Cann, officieel biograaf (en inmiddels vriend) van David Bowie. Beide op bezoek in Amsterdam deze week om de tentoonstelling te openen.
Chris: “Het is allemaal een kwestie van timing..m’n pa groeide op in de oorlog in Londen en zijn vader ging ervandoor toen hij jong was. Dat heeft hem deels getekend als mens. Hij was heel slim en ongelofelijk scherp van geest. Maar als hij niet fotograaf was geworden, dan wellicht een top-crimineel.”
Hij was heel slim en ongelofelijk scherp van geest. Maar als hij niet fotograaf was geworden, dan wellicht een top-crimineel.
De sixties waren een heftige tijd en Duffy begaf zich tussen de creatieve elite. Samen met David Bailey en andere wilden hij tegen de stroom in gaan, het anders doen. Er gebeurde veel spannends: nieuwe muziek en mode uit Amerika, vernieuwende ontwerpers en technologie waren constant aan het veranderen. Opeens was er geld in overvloed en zijn werk voor Vogue (waar hij 3 keer werd ontslagen) heeft gezorgd voor een nieuwe impuls in de fotografie destijds. Toen werden ook de 35mm cameras geïntroduceerd, waardoor men radicaal anders te werk kon gaan ten opzichte van de oude (zware) camera’s. Kortom, hij was er op het juiste moment op de juiste plaats en heeft zijn kansen benut om (mede) een revolutie te bewerkstelligen, middels zijn eigen werk.
Kevin: “Ieder tijdperk kenmerkt zich door werk dat symbool staat voor de tijd, en daardoor een grotere betekenis krijgt dan van tevoren bedacht werd. Dat gebeurt in de popmuziek voortdurend, de beelden die Duffy samen met Bowie maakte zijn verreweg de meest iconische beelden uit die tijd. Als tiener werd ik ondersteboven gezet door de cover van ‘Aladdin Sane’. Het was zo anders dan alles wat er al was, een verbluffend hoes. Het was ‘pop art’, een verhaal, drama, er gebeurde zo veel meer dan enkel een album hoes. Als je dit beeld bekijkt dan kijk je naar de vele, vele jaren werk dat er aan vooraf ging om zoiets te kunnen bedenken en maken. Duffy had een sterk grafisch oog, en als je zijn oeuvre bestudeert dan zie je dit heel duidelijk terug.”
Kevin: “Enorm veel respect en wederzijds ontzag. Twee compromisloze creatieve geesten die elkaar inspireerden en beter maakten. Dat verhaal over Warhol klopt overigens. David had een vers geperste vinyl van het lied ‘Andy Warhol’ bij zich als cadeau voor zijn grote held. Maar halverwege het beluisteren stormde Andy Warhol de kamer uit en kwam niet meer terug. Hij had de teksten verkeerd begrepen en dacht dat Bowie hem belachelijk maakte. Later werden ze goede vrienden, maar met Warhol wist je nooit precies wat je kon verwachten..”
“Duffy heeft Bowie in aanraking gebracht met make-up artiesten, ontwerpers en stylisten die hem een nieuwe wereld lieten zien en hem visueel hebben beïnvloed als artiest. Toen Bowie arriveerde op de set voor de ‘Aladdin Sane’ shoot wilde hij een kleine bliksemflits op z’n wang laten tekenen. Duffy vond het niet dramatisch genoeg en samen bedachten ze om de flits als enorm teken over zijn hele gezicht te zetten. Een uitgesproken en gedurfd idee. De shoot begon zondagmiddag en eindigde diep in de nacht. Zelfs na 40 jaar is dit beeld nog steeds zo krachtig en tijdloos als toen. Bowie is heel erg vrijgevig als artiest en durft altijd te luisteren naar andere ideëen en meningen.”
Chris: “Niemand kan vooraf bedenken of een beeld een ‘icoon’ zal worden, en ik kan geen enkel beeld bedenken dat zo iconisch is als Aladdin Sane. David kwam destijds vaak bij ons thuis over de vloer. Ze waren vrienden geworden en stonden erg open voor elkaars visie. Geen ego’s maar respect. Bowie gaf een start idee en liet Duffy ermee ‘weglopen’. De chemie tussen beide mannen was wat dat betreft uniek.”
Geen ego’s maar respect. Bowie gaf een start idee en liet Duffy ermee ‘weglopen’. De chemie tussen beide mannen was wat dat betreft uniek.”
Kevin: “Door Ziggy Stardust werd Bowie beroemd in Engeland maar ‘Aladdin Sane’ markeert het moment waarop hij pas écht een groot wereldster werd. Bowie wist dat het een belangrijke plaat voor hem zou worden en heeft toen bewust gekozen voor Duffy om die mijlpaal te verbeelden.”
Kevin: “Makkelijk, het beeld voor ‘Aladdin Sane’. Er zijn zoveel ongeloofelijk mooie Duffy platen, maar deze heeft zoveel betekenis voor mij. Qua Bowie liedje: ‘Life on Mars’, wederom een lied die mijn leven heeft veranderd.”
Chris: “Ik ga vals spelen en twee beelden noemen, een foto die hij maakte voor ‘Elle’ met drie modellen naast een boom, hij verstopte hun gezichten achter de takken. Helmut Newton belde mijn vader later en zei dat het een van de beste beelden was die hij ooit had gezien. De tweede is een portret van William Burroughs.
Qua Bowie lied..het was zo lastig als tiener om een vader te hebben die veel meer over de popmuziek van mijn generatie wist dan ik. Pa nam me ooit mee om Bowie te ontmoeten, in een geluidsstudio tijdens de opnames van ‘Let’s spend the night together’ samen met The Rolling Stones. Een onvergetelijk ervaring, dus dat is mijn keuze.”
Jammer dat we moeten stoppen (een filmploeg staat al te wachten na mij). Chris en Kevin, bedankt voor jullie tijd.
Bowie by Duffy – Photographs ’72 – ’80 is van 20 Juni tot 6 Oktober 2013 bij Foam aan de Vijzelstraat in Amsterdam te bewonderen.